Ekşi Sözlük’te adıma açılan başlıktaki bir yoruma cevabım

Ekşi Sözlük’te adıma açılan başlıkta eski bir öğrencim yorum yazmış. Belki bu bloğu takip ediyordur görür belki de yıllar sonra görür. Bilmiyorum, buraya yazayım asılı kalsın.

“Sende böyle bir izlenim bırakmak beni çok mutlu etti. Yıllar öncesinden gelen tatlı bir rüzgar gibi. Hayat insana – eğer öğrenmeye meyilliyse- çok şey öğretiyor. Öğrenilen her bilgiyle beraber insanın hayatını, düşüncelerini, davranışlarını güncellemesi gerekiyor ama çok az insan yapar bunu. Bir zamanlar ben de çoğu insan gibi “çok” un gücünden etkileniyordum: Çok ülke, çok şehir, çok arkadaş, çok para vesaire. Liste uzayıp gider. Sonra öğrendim ki mesele “çok” ta değilmiş “derinlik” teymiş. Aslolan “çok yer” gezmek değilmiş “bir yer” gezmekmiş, oraya defalarca gitmekmiş ve oranın ruhuna derinlemesine nüfuz etmekmiş. Aslolan bir müzeyi ziyaret edip ben orayı gezdim demek değilmiş yani aynı müzeye 20 kez gitmekmiş ve onu derinliklerinde hissetmekmiş. Önceden 50, 100 ülke gezenler ya da 50,60 şehir, bana heyecan verici geliyordu. Çok komik. Dünyayı gezip de kendini değiştirmeyen çok insan tanıdım. 50 ülke gezmiş ve gezdiği her ülkeyle egosu şişmiş, ukalalık zirvede. Aslında tersi olması lazım. Bilginin insanı genişletmesi ve gezdiği her ülkeyle kişiliğinin oturması ve ayaklarının yere basması lazım. 3,5 yaşındaki karakteri neyse hala aynı. Hiç değişmemiş. Diyeceğim şu: Eğer seyahat insanda kişisel bir ruh yolculuğuna dönüşmüyorsa belgesel izlemek daha iyidir. En azından zahmetsizdir. Ortaçağda bir müslüman Arap gezgin Kuzey Afrika’yı, Ortadoğu’yu ve Anadolu’yu dolaştıktan sonra şöyle söylüyor: “Seyahatim kendimden başka bir yerde vuku bulmamıştır.”

Düşünebiliyor musun, adam at sırtında on binlerce kilometreyi yıllarca dolaşmış ve söylediği söz bu olmuş. Bu söz seyahatin nirvanasıdır işte. Ve aslolan bu noktaya ulaşmaktır. Bir yer gezmezsin yani kendini gezersin. Ve kendini keşfedersin. Ve bazen bir şehir yeter sana. Hele adı bir de İstanbul’sa…Selamlar.